Ali İsmail "Korkmaz"

Hani bir an vardır hatta doğrusu insan vardır. Gözlerinin içine baktığınız anda anlarsınız içindeki sevgiyi, şefkati, merhameti… Ben bir insanın gözlerine baktım onda sevgiyi gördüm, güzelliği gördüm. O insan Ali İsmail Korkmaz’dı.

Evet Ali İsmail korkmadı, sinmedi, yılmadı, demokratik haklarından vazgeçmedi.

Ali İsmail, vazgeçemediği demokratik hakkını kullanırken katledildi, insan görünümlü caniler tarafından gök ekinler gibi biçildi.

Gençti Ali İsmail, daha 19 yaşındaydı. Yaşı artık hep 19. Biz onu tanımadık, tanıyamadık ama resimlerini gördüğümüz ilk andan itibaren anladık yüreğinin insan sevgisiyle, hayvan sevgisiyle, doğa sevgisiyle dolu olduğunu. Sevdik onu, bağrımıza bastık. Hiç tanıyamadığımız, erken kaybettiğimiz dostumuz, yoldaşımız oldu Ali İsmail. Biz çok sevdik Ali İsmail’i…

Ali İsmail bedence aramızdan ayrıldı ama bize korkusuzluğu bir kez daha hatırlattı. Biz Hikmet Kıvılcımlılar’dan,  Deniz Gezmişler’den, Mahir Çayanlar’dan,  Erdal Erenler’den öğrenmiştik mücadeleyi; Ali İsmail, Ethem, Abdocan, Ahmet, Medeni, Mehmet, Ferit tekrar gösterdi bize. Gezi Direniş’i tekrar gösterdi direnenleri, yılmayıp savaşanları…

Ali İsmail’i yetiştiren, büyüten annesi Emel Anne gösterdi bize cesareti, öfkeyi. Gösterdi dimdik durmayı, eğilmemeyi, direnmeyi. Gözlerinde gördük biz Emel Anamızın öfkesini, evladını gözü dönmüş katiller tarafından yitiren bir annenin çığlığını işittik. Bu çığlık kulaklarımızdan hiçbir zaman, hiçbir şekilde silinmeyecek.

Ali İsmail’in abisi Gürkan Korkmaz bir röportajda demiş ki; “Ali İsmail’in davası, Ali’nin girdiği sokağa girebilecek herkesin davasıdır.”

Ali’nin girdiği sokaktayız bizler, onunlayız, Ali İsmail’i unutmayacak, O’nu halkların mücadelesinde yaşatacağız.

İyi insan olacağınıza,

öyle bir yere götürün ki dünyayı,

iyilik beklenmesin!

Özgür insan olacağınıza,

öyle bir yere götürün ki dünyayı,

kavuşsun özgürlüğe herkes,

özgürlük sevgisi geçersiz olsun!

(Bertolt BRECHT)

İstanbul’dan Genç Bir Yoldaş